‘Het was een krachtige boodschap om iets over te brengen zonder het superhard te expliciteren’: Elisabeth Lucie Baeten

Hoe kijkt u zelf terug op zondag?

“Met een heel warm hart. Het was voor mij als spreker een intens moment op het podium. Na mijn optreden ben ik nog een paar uur gebleven met mijn gezin. Het was een prachtige dag op veel vlakken, ook veel grootser dan ik gedacht had. Ik had het Sint-Jansplein veel kleiner gemaakt in mijn hoofd, hoewel ik het eigenlijk goed ken. Om mezelf wat gerust te stellen, denk ik. Maar dat pakte wel even anders uit. Er hing een echte festivalsfeer. Zo hebben mijn kinderen daar al van jongs af mee kunnen kennismaken.”

Wat was voor u het moment van de dag?

“Dan ga ik toch voor het moment dat ik zelf op het podium stond, dat zal ik niet snel vergeten. Het eerste deel van mijn voordracht was nog fijn en luchtig, ik hoorde toen vrolijk geroezemoes. Toen ik het daarna over ernstige dingen had, voelde ik het publiek echt veranderen en werden de mensen heel stil. Ik kreeg er zelf een fysieke reactie van: heel speciaal om mee te maken. Ook heel straf vond ik Pieter Embrechts. En natuurlijk de opener met de kinderen op het podium. Mijn schoonmoeder was meteen heel hard aan het wenen. Het was een leuk familiegebeuren, dat staat vast.”

Voor u is het dus voor herhaling vatbaar. Zijn er desondanks dingen die beter kunnen voor een eventuele volgende editie?

“Nagenoeg niks: de organisatie was straf en de line-up was heel goed. Ik moet wel toegeven dat ik niet meteen de meest kritische festivalbezoeker ben. Het was zeker ook geschikt voor kinderen.

“Of wacht, er is toch één ding wat volgende keer anders zou kunnen: misschien kunnen ze dan gewoonweg voor een groter plein kiezen. Waarom niet op de wei van Werchter?”

Denkt u dat de oproep voor meer menselijkheid ook is aangekomen?

“De mensen die er waren stonden volgens mij sowieso al achter die boodschap. Maar de media-aandacht was wel groot, hopelijk doet die het toch wat verder reiken dan alleen het concert. Je kan die boodschap om menselijk en lief te zijn voor elkaar altijd wegzetten als cliché of zweverig. Maar in het leven komt het daar wel vaak op neer. Hopelijk zullen de mensen daar iets mee doen.”

Politieke boodschappen werden op voorhand geweerd. Vond u dat een goed idee?

“Weet je, alles is politiek. Dat er geen politieke partijen vermeld mochten worden, werd gezien als een zwaktebod. Velen vonden dat onnozel. Maar ik heb daar wel begrip voor. Het is tegenwoordig niet evident om je uit te spreken over eender welke politieke partij. De gevolgen zijn vaak navenant, online of in het echte leven.

“Het was toch een krachtige boodschap om iets over te brengen zonder het superhard te expliciteren. Als je dat op voorhand toch had gedaan, hadden veel mensen misschien gezegd: ‘Dit is niks voor mij.’ Nu heb je bezoekers kunnen aantrekken die anders niet waren gekomen. Bovendien werd het nu ook veel breder getrokken, zoals de aanklacht van de genocide in Gaza. Internationaal zijn er veel regeringen waar je niet mee akkoord kan gaan.”

Toch klonken er soms partijpolitieke boodschappen door, bijvoorbeeld Zwangere Guy met ‘fuck alle fascisten, fuck alle racisten’ of een holocaustoverlever die opriep om niet voor Vlaams Belang te stemmen. Was dat dan verkeerd?

“Een oproep tegen fascisme en racisme, daar kan je volgens mij weinig tegen inbrengen. En dat zou eigenlijk ook geen partijpolitiek mogen heten, dat geldt namelijk voor iedereen. Middenvingers geven op het podium, daar is helemaal niks verkeerd mee.”